Tohuus, dat is
echt Noorden.
Tohuus, dat is
dat Lann vun de Kimm,
dat Lann twüschen de Seeen,
Noordelvien.
Tohuus, dat is
Solt op mien Huut,
Wind in mien Hoor,
Bülgenschuum op mien Kledaasch/Kluft.
Tohuus, dat is,
wenn Gummistevel un geel Freesnerz passend Alldagskleeden/-tüüg sünd,
wenn de böös Hoor Dag dreehunnert-fiefunsösstig Mol in't Johr is,
wenn söss Windmurr bestfalls en luh/lomig Bries sünd,
wenn bi dree Sneifliggen en Wogen-Döreenanner/-Kuddlmuddl utbröcht,
wenn een Ski bloot op'm Woder föhrt,
wenn Diek un Dünn/Donnen mien Bargen sünd,
wenn een nich in'n Barg klattern, aver Steenhoppen an'n Strand geiht,
wenn een vun heer bet na Hamborch kieken kann,
wenn allens södern vun Hamborch Süüddüütsland is,
wenn keen Karneval fiern deiht, aver Fasching,
wenn de Rummelpottler an de Döör kloppen,
wenn met „Moin" un „Jo" allens seggt is.
Wi sünd nich bloot Fischbregen.
Wi sünd Kieler Sprütten, Husumer Kräut/Porren,
Dithmarscher Brummkoppen, Segebarger Kohbuttjers/Peerjungs,
Sleswiger Wikinger un Wackener Metaler.
Windsnittich un störmbeproovt.
"Storm is eerst, wenn de Schapen keen Krüllen mihr hebben."
~ noorddüütsch Seggwies ~
Empfehlungen:
Hochdeutsches Original "Zuhause, das ist ..." von mir https://belletristica.com/de/books/51237-mind-of-april/chapter/284928-zuhause-das-ist
Poetry-Slam-Text "Warum mein Herz am Norden hängt" von Mona Harry
